آمار می‌گوید ؛ بومی‌ها در گیلان موفق‌ترند

به اسامی 4 تیم گیلانی که در لیگ برترر ، لیگ دسته اول و لیگ دسته دوم در فصل جدید حضور خواهند داشت دقت کنید ؛ سپیدرود (علی نظرمحمدی – مربی بومی) ، ملوان (نادر دست‌نشان – مربی غیربومی) ، داماش (وحید رضایی – مربی غیربومی) ، شهرداری فومن (محسن عاشوری – مربی غیربومی) .
 حالا به اسامی 4 تیم گیلانی در فصل گذشته دقت فرمایید ، سپیدرود (علی نظرمحمدی – مربی بومی) ، ملوان (محمد مایلی‌کهن – اهل آبکنار انزلی – مربی بومی) (البته با ذره‌یی تخفیف) ، داماش (هادی طباطبایی – مربی بومی) ، شهرداری فومن (علی فلاح – مربی بومی) .
 در یک مقایسه ی سرانگشتی در حالی که صددرصد مربیان 4 تیم اول گیلان در فصل گذشته مربیان بومی بودند ، به یکباره مدیران باشگاه‌های گیلان با یک چرخش تقریباً 100 درجه‌یی ترکیب صددرصدی مربیان بومی را به 25 درصد کاهش داده و امروز 75 درصد مربیان شاغل در تیم‌های مطرح گیلانی غیربومی هستند .
شاید این گونه مطرح شود که در فوتبال حرفه‌یی امروز بحث بومی بودن و یا غیربومی بودن مطرح نیست اما تغییر نگرش از سوی باشگاه‌های گیلانی پیام‌آور یک پسرفت و ناامیدی نسبت به مربیان خطه ی گیلان است و علی‌رغم این که مربیان خوب و برجسته‌یی در استان وجود دارند اما مدیران غیرفوتبالی گیلان با چرخش و البته بدون استدلال دست به سوی مربیان  غیربومی دراز کرده و با انتخاب این دست مربیان علاوه بر تهی کردن فوتبال گیلان ، آینده ی مبهمی را برای فوتبال باشگاهی این استان رقم زده‌اند .
 علی نظرمحمدی نمونه ی کوچکی از اعتماد به مربیان بومی در دو سه سال گذشته است که ثابت می‌کند می‌توان به مربیان داخلی دل بست .
 مربیان برجسته‌ ی بومی همچون فرهاد پورغلامی ، محمد احمدزاده ، افشین ناظمی ، امید هرندی ، مازیار ربیعی ، علی فلاح و … از آن دست مربیانی هستند که قادر به هدایت تیم‌های شهرشان بودند و آوردن مربیان غیربومی با توجه به پیشینه ی گیلان در استفاده از مربیان غیربومی و عدم موفقیت کلی (به جز در چند مورد مقطعی) ثابت می‌کند انتخاب‌های مدیران باشگاه‌‌های گیلانی نگران‌کننده است .
 در بحث مربی گری هم سازندگی به عنوان یک اصل اساسی تلقی می‌گردد که به نظر می‌رسد در فراموشخانه قرار گرفته و مدیران ضمن هزینه ی بیشتر برای مربیان غیربومی به نوعی مایه ی یاس و ناامیدی را در جامعه ی مربیان گیلانی پهن خواهند کرد . فوتبال گیلان با داشتن مربیان بزرگی همچون بهمن صالح‌نیا ، مجید جهانپور و محمد احمدزاده که جملگی در رده‌های ملی به عنوان مربیان برجسته فعالیت و نقش‌آفرینی کردند ، آن قدر درون خود ظرفیت بالقوه دارد که برای هدایت تیم‌های لیگ برتری ، دسته اولی و دسته دومی خود دست نیاز به سوی بیرون دراز نکند .
گرچه نباید از تجربیات مربیان موفقی همچون اسکوچیچ هم چشم پوشی کرد .
 اما این نظریه که فوتبال گیلان مردانی از جنس خودش را می‌طلبد ، بارها به اثبات رسیده است و نباید به آن بی‌توجه بود .

"هامان حامدی راد - ایران ورزشی - 94.04.20"