تا قبل از بازی‌های دور برگشت مرحله ی انتخابی جام جهانی ، جلال حسینی عضو غیرقابل تغییر ترکیب کی‌روش بود . بهترین مدافع لیگ برتر ، فقط در بازی رفت با چین دقایق کوتاهی روی نیمکت بود و بقیه ی بازی‌ها ، در ترکیب ۱۱ نفره ی کی‌روش حضور داشت . در بازی‌های دور رفت ، بازیکنان زیادی در ترکیب کی‌روش جا به جا شدند اما سیدجلال ، همچنان ثابت بود . ثباتی که در دو بازی اخیر تیم ملی ، به پایان رسید .
کی‌روش در این دو بازی ترجیح داد با بهبود مصدومیت منتظری ، از او و پورعلی‌گنجی در قلب دفاع استفاده کند . هیت مپ عملکرد دو مدافع میانی تیم ملی مقابل چین ، دلیل این تصمیم او را به خوبی نشان می‌دهد . سیدجلال در دفاع ، از پورعلی‌گنجی و منتظری تواناتر است اما قدرت بازیسازی بالایی ندارد و معمولاً ، نزدیک به دروازه دفاع می‌کند . موضوعی که باعث شد فصل پیش ، برانکو هم روی نام او خط قرمز بکشد .
کی‌روش در بازی با دو حریف کوچک‌تر تیم ملی ، قصد داشت خارج از محوطه جلوی حملات حریف را بگیرد و مدافعانش تا میانه ی زمین ، بازیسازی کنند . ایده‌یی که در بازی اول ، تا حد قابل قبولی اجرا شد و بازی دوم با چین ، کاملاً موفق بود . پورعلی‌گنجی و منتظری ، به کمک هافبک‌های تیم ملی قبل از رسیدن چینی‌ها به محوطه ، حملات آن‌ها را خنثی می‌کردند و بعد از آن هم تا میانه ی زمین جلو می‌رفتند تا برتری عددی ایران در زمین حریف بیشتر شود . هیت مپ بازی آن‌ها ، نشان می‌دهد کم ترین حضور دو مدافع میانی تیم ملی ، در محوطه ی جریمه بوده است .
شاید در بازی‌های بزرگ تر و سخت‌تر ، کی‌روش دوباره دست به دامن سیدجلال و توانایی دفاعی بالای او شود ، اما فعلاً کسی نمی‌تواند به خاطر ایده ی او در دو بازی اخیر سرمربی تیم ملی را سرزنش کند . مربی یی که از مهره‌هایش ، در بهترین نقطه ی پازل استفاده می‌کند .
"ایران ورزشی آنلاین"