می توان این گونه نوشت که برنده ی بازی استقلال و السد قطر علاوه بر استقلال ، هواداران فوتبال در ایران بودند . آن ها که در روز وسط هفته از کار و زندگی خود زدند و با عشق به ورزشگاه آزادی آمدند و نمایشی بی بدیل برای آسیا داشتند .
می توان این گونه نوشت و البته باید هم نوشت که هواداران استقلال دیگ جوشانی ساختند که حتی «ژاوی» لالیگایی هم مبهوت آن مانده بود .
در واقع این مردم مایه ی فخر فوتبال ایران به همه ی کشورهای آسیایی هستند و در جهان هم جایی برای خود شاخته اند کم نظیر . حتی کنفدراسیون فوتبال آسیا هم در صفحات مجازی خود به انبوه جمعیتی که به استادیوم آمده بود ، اشاره کرد و به آن افتخار می کرد . با این احوال اما یک نکته و شاید یک یا چند نفر وجود داشتند که نتوانستند خودشان را با این شب رویایی و آن همه افتخار و فخر هماهنگ کنند .
این نفرات معدود که چهره ی ایران را خراب می کنند ، آن لیزر اندازها که ژاوی را آزار می دادند و ما را هم ایضا . آن ها که دوبار دست به پرتاب نارنجک زدند و صحنه ی زشتی را خلق کردند . کاش ساز و کاری وجود داشت که می شد این تماشاگر یا تماشاگران را دستگیر کرد و در زندان نگه داشت و یا به روانشناس ارجاع داد . آن ها که نمی دانند و نمی فهمند که مسیر کجاست .
در شبی رویایی که نماینده ی ایران پیروز شد و یک کشور را خوشحال کرد ، در شبی فوق العاده که مردم کاری کردند که ژاوی و داور مسابقه عکس و فیلم سلفی با این ورزشگاه و آن همه مردم با فرهنگ می انداختند ، چند نفری با لیزر و صدای مهیب نارنجک ها شخصیت مان را در عصر ارتباطات خراب کردند .
چند نفری هم برای سلفی انداختن با ژاوی بعد از بازی تلاش کردند که این اقدام در زمان نامناسبی صورت گرفت . البته که در میان جمعیتی 80 هزار نفری ، این چند نفر محلی از اعراب ندارند اما کاش همان ها هم نبودند ، آن ها برای فوتبال ما چسبیده هایی هستند اضافی که نیاز به جراحی دارند .
"محمد سررشته داری - خبرگزاری مهر"