لیگ برتر فوتبال ایران ، قدم به قدم به روزهای پایانیاش در دوره ی بیستوچهارم نزدیک میشود و با وجود کورس هیجانانگیزی که برای قهرمانی شکل گرفته و رقابت تنگاتنگ تیمهای پایینجدولی برای ماندن در سطح اول فوتبال ایران ، آن چه بیشتر از دلِ لیگ برتر به بیرون درزپیدامیکند ، رویِ زشت فوتبال است و شاید درگیریهای هواداران و بازیکنان و مربیان و حواشی مختلف ، بیش از متن در کانون توجهات قرارگرفته و این مساله باعث شده تا برخی اتفاقات زیبنده به چشم نیاید .
فیفا در سالیان گذشته اصرار ویژهیی به تغییر نگرشها در زمینه ی برگزاری مسابقات فوتبال در ایران داشت و به نظر میرسد استمرار پافشاریهای فیفا باعث شده تا رویکرد مدیران ورزشی در ایران هم تغییرکند . نمونه ی بارز این تغییر رویکرد بحث ورود زنان به ورزشگاهها است ؛ هر چند که هنوز به صورت کامل در تمامی ورزشگاههای کشور ، زنان حق حضور ندارند و در برخی استانها بهویژه خوزستان ، چالشهایی وجوددارد اما آن چه مسلم است شرایط حداقل نسبت به سالیان گذشته و حتی سال قبل ، بسیار تغییرکرده و تغییرات انجامشده هم مثبت بوده است .
زنان آمدند ، حتی اگر هدفمند حذفشان کنند !
بازی پرسپولیس – تراکتور را شاید بتوان جنجالیترین تقابل فصل نامگذاری کرد ؛ تقابلی که در دلِ آن ، انواع و اقسام حواشی رخ داد که شاید یکی از برجستهترین آنها ، برخورد زننده ی جمعی از هواداران زن حاضر در ورزشگاه بود . موضوعی که واکنشهای پُرشماری را به همراه داشت که معاون رییسجمهور در امور زنان و خانواده واکنش تاملبرانگیزی به مساله داشت ؛ او در اینباره گفت : «به نظر میآید آن رفتارها هدفمند و به قصد ضربه زدن به همین فرصت محدود زنان بود» .
پایان چشمانتظاری زنان و درهایی که بازشد
زنان از زمان حضورشان در ورزشگاهها ، تصاویر زیبایی را خلق کردهاند و نمیتوان به واسطه ی یک اتفاق و یا چند شیطنت چشم را روی اتفاقات زیبای بهثبت رسیده ، بست . حضور زنان در ورزشگاهها ماحصل فشارهای وارده از جانب فیفا ، هماهنگیهای داخلی و البته تعامل مسوولان حراستی وزارت ورزشوجوانان و فدراسیون فوتبال بود و شاید در دلِ اتفاقات ناپسند پُرشمار فوتبال ایران ، بتوان حضور زنان در ورزشگاهها و توسعه ی آن در شهرهای مختلف را یکی از زیباترین اتفاقات فوتبالی ایران در دهه ی اخیر نامید .
عکاسانی که دیگر حسرت به دل نیستند ؛ و حالا کنار مستطیل سبز
ورزشگاههای ایران در سراسر کشور دیگر فقط تنها میزبان تماشاگران زن نیستند ؛ بلکه اتفاق زیبندهتری هم رخ داده است که این مساله مستقیماً به تغییر رویکردها و نگرشها در ماههای اخیر وابسته است . زنان عکاس در سالیان متمادی چشمانتظار تحقق یک رویای بزرگ بودند ؛ حضور در کنار مستطیل سبز . در این مسیر ، وعدههای پُرشماری داده شد اما هیچکدامشان عملی نشدند تا این که در ماههای گذشته شرایط به کلی تغییرکرده و حالا در کنار زمین هم شاهد اتفاقات زیبندهیی هستیم .
تغییرات مثبت و درهای جدیدی که بازشد
زنان عکاس همپای مردان عکاس میتوانند از کنار زمین ، مسابقات مختلف باشگاهی و ملی در سطح داخلی و آسیایی را عکاسی کنند ؛ موضوعی که هر چند شاید یک اتفاق متداول در دنیای فوتبال و ورزش باشد اما برای زنان عکاس در ایران یک رویا بود که به حقیقت پیوست . تغییرات رخداده در سطح حراست هم در وزارت ورزشوجوانان و هم در سطح فدراسیون فوتبال و حضور چهرههایی مثل قاسم ایمانینژاد و مهدی ملکآباد ، درهای جدیدی را به روی زنان عکاس بازکرده و آنها حالا با طیبِخاطر و آرامش حرفه ی مورد علاقه ی خود را از کنار مستطیل سبز دنبال میکنند .
یک اتفاق مثبت دیگر ؛ منعی که از سد راه آقایان برداشته شد
مدیران وزارت ورزشوجوانان و مسوولان فدراسیون فوتبال بارها زیرمنگنه ی انتقادات رفتهاند و همواره به درستی ، گلایههای پُرشماری درباره ی وضعیت کنونی ورزش ایران بهویژه فوتبال ، انتقاداتی مطرح شدهاند . اما شاید درباره ی گشایشهای انجام شده ، باید نیمه ی پُر لیوان را دید و از اقدامات انجام شده قدردانی کرد ؛ همانطور که در نقطه ی مقابل این گشایشها ، دیگر خبری از محدودیتهای سابق برای پوشش رویدادهای مرتبط با ورزش بهویژه فوتبال زنان برای خبرنگاران و عکاسان آقا نیست و این مساله را هم باید بتوان یک اتفاق مثبت دیگر قلمدادکرد که باید امیدداشت که این اتفاقات زیبنده و مثبت ادامهدار باشد .