مایلی کهن درباره ی بحث انتقال تیم نفت تهران به انزلی و بازگشت احتمالی ملوان به لیگ برتر گفت : اولاً باز هم تکرار می کنم که همه ی ایران سرای من است . اما از این آقایان که امروز می گویند ، نفت نباید به انزلی برود ، باید بپرسیم که اگر محل سکونت و تولد خودشان هم انزلی بود ، باز هم همین حرف ها را می زدند . اصلاً مگر تا امروز چنین اتفاقی نیفتاده است . اگر بحث سهمیه است ، چرا برخی استان ها دو سه سهمیه دارند و بعضی استان ها اصلاً سهمیه ندارند . در شمال همین کشور عزیزمان از مازندران تا گیلان و حتی تا آستارا و اردبیل یک تیم لیگ برتری نداریم . آیا این ها نباید سهمیه داشته باشند . البته من معتقدم که این هم غلط است که تیمی غیرفوتبالی بالا بیاید . اما بحث این است که امروز عده یی که دم از ماندن نفت در تهران و سهمیه ی تهران می زنند به دنبال منافع خودشان هستند . من هم با خرید و فروش امتیاز تیم ها مخالفم ولی مگر قبلا توسط خود این آقایان چنین اتفاقاتی رخ نداده بود . مگر همین آقای بهروان قبلاً در این زمینه ورود نکرده بود . مگر سپاهان نوین به خوزستان نرفت و نشد فولاد خوزستان . آیا آن زمان کمیسیون ماده ی 5 وجود نداشت . وقتی صبای تهران به قم رفت آقایان کجا بودند . ماجرای تبدیل استقلال جنوب به استقلال خوزستان را فراموش کرده اند . خود من در آن ماجرا به انتقال استقلال جنوب کمک کردم اما مشخص شد که چه کلاه گشادی سر استقلال خوزستان گذاشتند . آن زمان آقای مه آفرید خسروی در قید حیات بود و آقایان استقلال جنوبی که نهایتاً 300 میلیون قیمت داشت را با یک میلیارد و 300،400 میلیون تومان فروختند . البته بنده اگر در آن ماجرا کمکی کردم به خاطر حضور آدمی قابل به نام پورکیانی در استقلال خوزستان بود که البته ایشان هنوز هم در آن جا فعالیت دارند . داستان پاس چه طور . آیا یادشان رفته که پاس را واگذار کردند . ماجرای استیل آذین و تبدیل آن به البدر گنگ فراموش شده است . تازه در آن ماجرا یک تبانی هم صورت گرفت که کفاشیان به عنوان رییس فدراسیون فوتبال جانبداری کرد و گفت این تخلف عیبی ندارد .
وی ادامه داد : به نظر من فوتبال استان گیلان و تیم هایی مثل ملوان ، سپیدرود و داماش آن قدر پتانسیل دارند که می توانند به صورت کاملاً فوتبالی بالا بیایند . اما بحث من این است که چرا یک جا خلاف می شود و اسمش را می گذارند صبا و جای دیگر همان تخلف می شود گناهی نابخشودنی . بحث سهمیه ی شهرها و استان ها زمانی درست بود که متولیان فوتبال ما عاقل بودند . نه مثل امروز که به جای آن که وقت خود را صرف فوتبال کنند ، به اجرای نمایش می پردازند . هر کانالی را که باز می کنیم یکی از این آقایان داخل آن نشسته و نمایش می دهد . این ها جلوی سرمربی تیم ملی را نمی توانند بگیرند . آن وقت می خواهند برای کل کشورمان سهمیه بندی فوتبالی کنند . همین ماجرای سرمربی تیم نوجوانان را نگاه کنید تا خیلی از مسایل دست تان بیاید . آدمی مثل حمید علیدوستی که از نظر فنی و اخلاقی یکی از بهترین فوتبالیست های این مملکت بود را با افتخار برکنار می کنند و بعد هم می گویند ، علت این تصمیم عملکرد بد او در بازی های تدارکاتی بوده است . پس ببخشید لابد شما تیم را به این مرحله رسانده اید . یا دوستی مهر که سال ها برای این فوتبال زحمت کشید و بازیکنان بزرگی را به جامعه ی فوتبال تحویل داد ، مدت هاست که از فوتبال پایه در سطح ملی حذف کرده اند . البته درباره ی حضور آقای چمنیان در راس تیم نوجوانان باید بگویم که هم خوشحالم و هم ناراحت . ناراحت که چرا حمید علیدوستی را کنار گذاشتند و خوشحالم که آقای چمنیان که معلم است به جای ایشان آمده است . ناگفته نماند که شخصاً معتقدم که آقای چمنیان نباید در این شرایط این مسوولیت را می پذیرفت . به هر حال خانه از پای بست ویران است .
مایلی کهن در پایان گفت : بحث سهمیه بندی تیم ها و استان ها در جام تخت جمشید معنا پیدا می کرد ، نه حالا . قبل از انقلاب به طور مثال می گفتند اگر تیمی در رده ی آخر جام تخت جمشید قرار گرفت و به طور مثال تهرانی بود ، تیم اول باشگاه های تهران به جای آن تیم وارد جام تخت جمشید شود . یا مثلاً اگر تیمی از تبریز سقوط می کرد ، تیم موفقی از باشگاه های تبریز را به جای آن می آوردند و به این شکل سهمیه ی استان ها و شهرها حفظ می شد اما حالا داستان به گونه یی دیگر است .
"بخشی از گفت و گوی محمد مایلی کهن با کاپ"
