کار کار انزلی‌چی‌هاست !

در جست‌وجوی این که چرا سیروس قایقران به مردی فراموش‌ناشدنی در فوتبال ایران تبدیل شده ، نگاه به فوتبال او یا شناسایی رفتارهای ورزشی و اجتماعی‌اش کافی نیست . انگار دلیل دیگری دارد ؛ این ماندگاری عجیب در طی سال‌های سال .

انزلی‌چی‌ها از فوتبال خود مراقبت می‌کنند ، از تیم شان ، از ستاره‌های‌شان ، از همه ی نشانه‌های ملوان . نتیجه ی این مراقبت زنده ماندن ملوان در اوج بحران‌های مالی در دهه‌های متوالی بوده . انزلی‌چی‌ها ، ملوان را و همه ی نشانه‌های ملوان را با چنگ و دندان حفظ کرده‌اند ، همچون کشیدن تور ماهی از دریا . ملوان همیشه دچار بحران‌هایی می‌شود که از تیم‌های دیگر در چنین بحران‌هایی چیزی باقی نمی‌‌ماند اما ملوان از این بحران‌ها می‌گذرد و این محصول پایبندی هواداران ملوان به تیم شان است .

در چند ۱۰ کیلومتری بندرانزلی ، در رشت که مرکز استان هم هست ، همیشه فوتبال روی هواست ! یک روز استقلال رشت ، یک روز استقلال شهرداری رشت ، یک روز پگاه ، یک روز داماش و در این میان سپیدرود رشت نیز همیشه در دسته‌های پایین‌تر دست و پا می‌زد . در فوتبال رشت اسپانسری پیدا می‌شود که تیمی با پیشینه ی استقلال رشت را به دلیل تعلق خاطر شخصی‌اش به پرسپولیس ، با پیراهن قرمز به میدان می‌فرستد . در بندرانزلی اما کدام اسپانسر می‌تواند حتی فکر کند که رنگ پیراهن ملوان را تغییر دهد ؟

انزلی‌چی‌ها از فوتبال خود مراقبت می‌کنند ، از ملوان و از نشانه‌های ملوان . زنده ماندن نام سیروس بی‌تردید محصول این سختکوشی انزلی‌چی‌ها در مراقبت از نشانه‌های ملوان است . سیروس نشانه ی ملوان شده ، مثل قو که نشانه ی دیگر این تیم است و شکارش ممنوع . همچون بومی‌گرایی که نشانه ی دیگری است و راه ندادن به مربی غیربومی که انزلی‌چی‌ها در آن رکورددار شده‌اند .

سیروس اگر اهل بندرانزلی نبود ، حتی اگر باز هم نخستین کاپیتان تیم ملی از یک تیم شهرستانی می‌شد ، حتی اگر باز هم فوتبالش تا آن اندازه «مردانه» بود ، هرگز حتی پس از مرگی نابهنگام ، تا این اندازه در یادها زنده نمی‌ماند .

سیروس قایقران فراموش نمی‌شود ، مثل ملوان ، مثل پیراهن ملوان با آن طرح ملوانی‌اش ، مثل همه ی عشقی که به فوتبال در انزلی می‌یابید . حالا چه اهمیتی دارد که منطقه ی آزاد همچنان اسپانسر ملوان باشد یا نه . حالا چه اهمیتی دارد که دریای ملوان توفانی باشد . این ماهیگیرها در توفان هم پارو می‌زنند . عکس سیروس اگر در قدم به قدم خیابان‌های انزلی نصب نمی‌شد ، اگر انزلی‌چی‌ها عکس سیروس و راستین را به نشانه ی عشق به فوتبال همه جا به نمایش نمی‌کشیدند ، حالا شاید اسم تیم ملوان ، داماش بود و رنگ پیراهنش نیز قرمز !

هم سیروس در زنده ماندن ملوان بدون دست خوردن نام و نشانش تا همین امروز ، نقش داشته و هم انزلی‌چی‌ها نام سیروس را با همه ی نیکی‌هایش در یادها زنده نگه داشته‌اند . در این معامله بازنده‌یی پیدا می‌کنید ؟

"آی اسپورت - فرشاد کاس نژاد"

نوشته‌های تازه

شهریور 1403
ش ی د س چ پ ج
 111213141516
17181920212223
24252627282930
31010203040506
07080910  

بایگانی‌ها