مایلی کهن : ما قصد داریم یک کار ویژه انجام دهیم

من برنامه را دیدم و بخش هایی از صحبت های آقای منصوریان را هم شنیدم . اما خوابم برد و این قسمت را که شما می گویید تماشا نکردم . البته حرف آقای منصوریان درست است و ما تلفنی گفت و گو کردیم . این ها عزیزان من هستند و افتخار داشتم که در مقطعی خدمت شان باشم . در این سال ها نیز ارتباط مان قطع نشده بود . افرادی چون منصوریان ، دایی ، گل محمدی ، خداداد ، خاکپور ، استیلی و … همگی جزو مربیان خوب این مملکت هستند . آن ها در مقطعی به عنوان بازیکن در فوتبال ایران رنسانس ایجاد کردند و نقش اول بودند . حالا هم در زمینه ی مربی گری نقش اساسی را ایفا می کنند .

آن چه که به ذهنم می رسید ، به او گفتم و مواردی را هم پیشنهاد دادم البته طبعاً منصوریان خودش آگاه است و من هم می دانم که به کارش علاقه ی زیادی دارد . باید به او فرصت بدهند . من شک ندارم که علیرضا منصوریان موفق خواهد شد .

اولاً موارد مختلفی را مطرح کردیم و من گفتم که محکم پای اصول خود بایستد . درباره ی مهدی رحمتی هم صحبت کردیم . به نظر من رحمتی بازیکن بزرگی بوده و هست ، برای فوتبال ما زحمات زیادی کشیده و فوتبال ایران هم برای او زحمات زیادی کشیده است . همه ی ما دچار اشتباه می شویم اما باید اشتباه مان را بپذیریم اگر اشتباه مان را بپذیریم ، همه چیز حل می شود . آقای رحمتی هم نه از شخص خاصی بلکه از مجموعه ی بزرگ استقلال عذرخواهی کند . این توصیه ی من به رحمتی است . خودش می داند که من چه قدر دوستش دارم . او باید از مجموعه ی بزرگ استقلال ، از مربیان این تیم عذرخواهی کند و مطمئن باشد با این کار نه تنها کوچک نمی شود و از ارزش هایش کم نمی شود بلکه بزرگ هم خواهد شد . او همواره به بنده لطف داشته و حتی به مناسبت های مذهبی برایم پیامک می فرستد .

یک مثال برای شما می زنم . ما در بازی آخرمان برابر نفت مسجد سلیمان در دقیقه ی 70 دیدم که آقای آبشک و آقای صادقی در فاصله 7 – 8 متری هم به بحث می پردازند . همان لحظه آقای آبشک را از زمین بیرون آوردم ، حتی می خواستم صادقی را هم بیرون بیاورم . بچه های ملون می دانند که من همیشه به آن ها می گویم احترام را رعایت کنند . هم احترام بازیکنان حریف و هم کل کادر تیم خودمان از بازیکن و مربی گرفته تا پزشک و تدارکات و … ما وقتی بازی را می بازیم ، بنده در رختکن نه خودم حرف می زنم و نه اجازه می دهم کسی حرف بزند . کسی هم صحبتی کند ، سریع واکنش نشان می دهم و می گویم چیزی نگوید . مثل برخی ها هم نیستم که بعد از باخت در رختکن را ببندم و سطل زباله را شوت کنم . معتقدم که باید زمان داد تا همه چیز شرایط عادی پیدا کند . آن روز هم داخل رختکن خیلی ناراحت بودم و فقط به این بچه ها گفتم آیا شما حرف های مرا گوش نمی دهید ؟ مگر برای تان روضه می خواندم . من عاشق بازیکنانی هستم که با آن ها کار می کنم اما اعتقاد دارم که آن ها باید به حرف های مربی خود گوش بدهند ، مثل بعضی ها هم نیستم که از بازیکن استفاده ابزاری کنم . برخی مربیان می گویند بازیکن 90 دقیقه برای ما خوب بازی کند . حالا بیرون زمین هر کاری که کرد ، مهم نیست . من آن جا از آبشک و صادقی خواستم که دیگر در تمرینات شرکت نکند . چند روز بعد باشگاه بیانیه یی را از طرف آن ها صادر کرد که عذرخواهی کرده بودند . من هم بلافاصله گفتم نباید از شخص مایلی کهن عذرخواهی شود . حرکت آن ها توهین به جمع و توهین به ملوان بود . ملوانی که ریشه دار است و یک برند به حساب می آید . بعد هم آقای آبشک لطف کرد و با یک جعبه شیرینی نزد ما آمد و همان جا صورتش را بوسیدم و همه چیز تمام شد . مگر خود من مایلی کهن کم اشتباه کرده ام . الان هم درباره ی مهدی رحمتی معتقدم او باید از مجموعه ی استقلال عذرخواهی کند .

ما قصد داریم یک کار ویژه انجام دهیم . می خواهیم با کمک مربیان و بازیکنان تیم مراسمی را ترتیب بدهیم و در آن مراسم به عوامل مهمی که باعث شده اند ملوان در نیم فصل اول موفق شود و در جایگاه دوم قرار بگیرد ، شام ساده یی بدهیم تا با این کار محبت های آن ها را جبران کنیم . افرادی چون نماینده ی هواداران ، نماینده ی شهر انزلی که البته گرفتاری زیادی دارد و کم تر می تواند به بچه ها سر بزند ، اعضای هیات مدیره و به ویژه آقای دنیامالی که بیشترین زحمات را می کشد ، آقای رضاییان ، شهردار محترم ، رییس شورای شهر و فرماندهان محترم نیروی انتظامی و … فقط نگرانیم که مبادا افرادی در جمع نباشند و ناراحتی هایی ایجاد شود .

بنده با آقای سلطانی فر ارادت دارم . هفته ی پیش دو سه روز تعطیلی بود و من به تهران آمدم . قصدم این بود که با وزیر محترم درباره ی استادیوم تختی که واقعاً شرایط اسفباری دارد ، صحبت کنم . آن روز وزیر با رییس فدراسیون بین المللی تیراندازی جلسه داشتند و عملاً امکان گفت و گوی مان وجود نداشت . بنده نزد آقای نیک بین که از دوستان قدیمی مان هستند ، رفتم و دقایقی با ایشان گفت و گو کردم اما موفق به دیدار با آقای سلطانی فر نشدم . اتفاقاً کاغذی را به مسوول دفتر ایشان داده بودم تا حضور من را اطلاع دهند اما ظاهراً این کاغذ به دست آقای وزیر نرسیده بود . بعد هم آن طور که من شنیده ام ایشان اطلاع پیدا کرده و خیلی ناراحت شده بودند و در واقع تمایل داشتند با بنده ملاقات داشته باشند .