حکایت قوی سپید خزر چیز دیگری است . حتی اگر پول نداشته باشد ، ستاره های شهر عاشق بازی کردن در ملوان هستند . حضور در این تیم که نامش برای مردمان شهر انزلی مقدس است ، انرژی مثبتی ساطع می کند که با پول خریدنی نیست و نمی تواند در جغرافیای دیگر آن را حس کرد .
پژمان ، مازیار و بی شک خیلی از ستاره های دیگر مثل سیدجلال رافخایی با خوب و بد ملوان سوختند و ساختند و به دفعات وفاداری خود را به ملوان ثابت کردند . البته آن ها هیچ منتی بر سر قوی سپید خزر ندارند ، چون عاشق ملوان هستند و دوست داشتن شان از انتهای وجود و صمیم قبل است و به ابرازش افتخار می کنند . به واقع هدف از به تصویر کشیدن عشق به ملوان غرور است . غرور به عشق ، نه فخر فروختن و چیزی را طلب کردن .
گریه های مازیار برای ملوان و شادی های پژمان بعد از گشودن دروازه ی حریفان یک دنیا حرف دارد و خاطراتش به این زودی از اذهان پاک نخواهد شد هر چند اگر قرار به عدم حضور این دو در ترکیب ملوان باشد . عاشقانه های آن ها از جنس لطافت است . بی ریا و بی منت . پژمان پول های خونه به خونه را نخواست و حتی راضی به مذاکره هم نشد و مازیار هم خود را آماده می کرد که سال های پایانی دوران بازیگری را در ملوان سپری کند اما سرمربی تیم می گوید نه !
با همه ی عشق و عشق بازی ها فوتبال حرفه یی شده . بی شک این حق محمد مایلی کهن است که بازیکنان تیم را خودش انتخاب کند ، چون اوست که فردا باید در برابر نتایج تیم پاسخگو باشد . البته که پژمان و مازیار هم فریاد نخواهند زد . چون این عشق نیاز به فریاد ندارد و این دو از آن دسته از بازیکنانی نیستند که عشق شان با حضور باشد و ملوان را فقط برای روزهایی بخواهند که خود باشند .
ملوان می ماند . این ملوان است که می ماند . هر چند که می شد باز هم از وجود این دو استفاده کرد . حتی در کادرفنی . به خصوص پژمان نوری که نشان داد علاقه مند به مربی گری است . اما فوتبال هر آن چه که در ذهن می گذرد ، نیست و همانند زندگی قابل چینش از سوی ما نیست . بی شک این دو هم با یک واقعیت بزرگ کنار خواهند آمد . این حق سرمربی است که بازیکنان را خود انتخاب کنند .
جایزه و قدردانی از مازیار و پژمان احترامی است که در کوچه و خیابان و مردم به این دو خواهند گذاشت . این بهتر از هزاران تقدیر و هزاران سپاس است . مردمی که بی شک در غیاب پژمان و مازیار هم ملوان را دوست خواهند داشت .
"ورزش سه"
