به طور کلی به نظر می رسد پروسه ی بازیکن‌گیری و سربازگیری تیم‌های نظامی در لیگ برتر به کار این تیم ها نیامده است ، ملوان با وجود به خدمت گرفتن ستاره‌های لیگ برتر به دسته ی پایین‌تر سقوط کرد و تراکتورسازی هم تنها موفق شد در پنجره ی زمستانی شروع به بازیکن‌گیری کرد و شش بازیکن برتر فوتبال ایران را سوای سرباز بودن شان به جمع سرخ پوشان تبریزی اضافه کند .
ملوان درحالی امسال به دسته ی اول سقوط کرد و انزلی را در ناباوری فرو برد که در ابتدای فصل با بازیکنان نامداری که داشت ، خیلی ها بر این باور بودند که سال خوبی می‌تواند داشته باشد . اوضاع در تراکتورسازی هم چنین بود تا این که اولیویرا از تیمش دست کشید و کنار رفت و امیر قلعه نویی و تیم نقل و انتقالاتی اش کار را در دست گرفتند و حاتمی و کیانی و شریفی و نانگ و … را به تراکتور اضافه کردند .
موضوع در مورد سربازها می‌تواند چنین باشد که هماهنگ کردن آن ها بسیار سخت است و چون در مورد آن ها انتخاب زیادی انجام نمی‌گیرد و بیشتر به صورت تصادفی در اختیار باشگاه‌ها قرار می‌گیرند کار برای هماهنگ کردن مربیان سخت تر می‌شود .
در آن‌سو چون سربازها پول های میلیاردی هم نمی‌گیرند یا این موضوع روی آن ها تاثیر بدی می‌گذارد و انرژی آن ها را کم می کند یا اگر چنین هم نکند انگ کم کاری به دلیل پول نگرفتن مثل یک سد روحی ترسناک آن ها را آزار داده و راندمان کاری آن ها را پایین می آورد .
بسیار کم ممکن است یک سرباز در تیمش شکوفا شود ، مگر اینکه ستاره نبوده باشد وگرنه ستاره‌های سرباز حداقل تا این لحظه موجب رشد تیم های خودشان نشده‌اند و غالباً شکست خورده‌اند هم خودشان و هم باشگاه های شان برای رسیدن به هدف .
شاید باید در این رابطه تصمیم جدیدی گرفته شود ، شاید هم تیم های نظامی باید مراقب بازیکن‌گیری از میان سربازها باشند تا هم توقع‌ها را بالاتر نبرند و هم این که سربازها با خواسته های فنی مربی منطبق‌تر باشند .
———-
0 replies on “آیا سربازها برای تراکتوسازی و ملوان بازیکنان مفیدی بودند ؟”
منم با بازیکن سرباز ، موافق نیستم ولی امسال کنعانی ، پورقاز و ماهینی رو در خط دفاعی داشتیم و گل هم کم می خوردیم اما با اومدن آقای احمدزاده ملوان شد کیسه ی بوکس …!
کاش به جای گرفتن سرباز ، بازیکنان سرباز خودمون مثل شاهین ثاقبی ها رو نگه داریم .